De Chresdaachsischischde kotz un bündisch
In Biewerer Platt übersetzt von Anita Trostel

Ed Maria un de Josef wooren schonn en ganze Zeit valobt, doa sähd ed Marie ähnes Daachs
iwwer de Josef:

„Hier moa Jupp, isch wäß och ned wiesu, awer isch gloowen isch sein esu, mir kräijen wat Klääns; wat machen ma dann jedz?“

Dat woor su em Juni. „Jonge, Jonge, dat
es joa en Dinge“, häd sisch de Josef idaachd, „med wemm häd dat sisch dann henner
mäinem Regge eniloasse?

Doa weeren isch misch joa moa hoaddisch vadinnisiere, bevier isch e Kend vonn nem annere grußzeje muss.

Eischentlisch schad, ed Maria es joa e leef Deersche.“ Weil ed awer schonn su schbäd woor un inn die Sach och ganz schien
medinomme häd, häd e iwwer ed Maria isoahd, dat e doa erschd moa drewwer schloafe
missd.

Dat woor e Glegg, naachs es nämlisch en Ängel bäi in ikomme. Der schdoann fier säinem
Bädd, häd iglänzt wie varosd Ahlekärje un isoahd: „Alsu Jong, hier moa zoo, isch sein der
Ängel des Herrn un die Sach mem Maria gähd en Oddnung. Dat woor ned erjend en
Hoasbes, der ed ischwängad häd, dat woor de Heilije Geist persönlisch. Dat Jingelsche, dat
ed Marie kräid, es unheimlisch wischdisch, doamed dat Vollek un iwwerhoubt de ganze Welt
endlisch moa vonn denne ganze Sünde erlösd weerd. Dat muss jedz wärglisch och emoa
sein. Alsu heiroad ed Maria un wann dat Kend doa es, duud ed Jesus nenne. Alles kloor?
Dann tschöö.“

Un schonn woor der Ängel foaddischweeft. De Josef woor platt, awer e häd alles idoahn wat
de Ängel isoahd häd. Alles es normal wäideriloafe bes dat ähnes Daachs de Könisch, su
Anfang Dezember, off die Idee koam med der Vollekszehlung. Ed mussd sisch jeder en
säinem Ibuurdsord mälle un weil de Josef aus Bethlehem woor, mussden se doahin. Dat
woor en ganz schiene Ägg ze loafe. „Beklobbde Beamde“, se hann joa sons nix ze doahn“,
häd de Josef ischannd, „med oas kennen se ed joa mache. Alsu loass Maria, ed hellefd nix,
pack de Koffere.”

Am 25. Dezember woor ed dann suweit, ed Maria häd imärgt, dat ed häid beschdemmt dat
Kend kräije däd. De Josef häd sisch de Hagge aafiloafe, doamed se en demm iwwerfüllde
Bethlehem e Zemmer kroochen. Awer fier en Hodell hann die Kreschelscha ned ireischd,
Kran‘gehäiser goaf ed ned un die billije Kaschämme wooren rabbelvoll. Ed woor saukalt un
bes zem Oamend had e nix ifoonne wie en Schdall, denn imm en Bauer aniboode häd. Der
had sisch idaachd: „Naja, fier die Auslänner gähd dat schonn, die sein fruh, wann se bäi de
Esele un de Keh iwwerhoubt e Daach iwwer em Koabb hann.“

„Saukalt es dat häid“, sähd grad äner vonn denne Hirde iwwer säine Kolleesch, der med imm
un annere am Faier soaß un off die Schoaf aachdigeewe häd, wie inne der komije Schdärn
offifalle es. All hadden se su e Dinge noch ned isiehn. Riesegruuß med nem elendlange
Komedeschweif hennedrann. „Wann dat moa nix bedäide daid“, soaden die Hirde grad, wie

ed offeimoa unheimlisch hell iwoore es un dersälwe Ängel, der de Josef em Juni besoochd
häd, newer inne schdoann. E had noch en ganze Mussikkabell med allem Dremm un Drann
un en Chor debei. Die Hirde wooren ganz aus em Häisje, awer doa häd der Ängel isoahd: „Ihr
Jonge, nur kään Angst, isch hann en schiene Noarischd fier eisch“ – halleluja, halleluja – häd
der Chor isunge un die Mussikkabell häd ischbilld wat häsde wat kannsde. „Ihr had doch
emmer ähne hann wolle, der vomm Himmel kimmd un endlisch Fridde schdifde dait. Jedz es
e doa, e es grad ewe iboore. E es alsu noch zimmlisch klään un e läid en nem Foodertroach
em Schdall, Jesus häßd e. Lossd eier Schoaf moa fier en Schdonn allään un gieht hin fier ze
graddeliere.“ Su bafsdisch wie der Ängel ikomme woor, woor e och widder foadd un med
imm die Mussikkabell, de Chor un dat ganze Lischdaidöns.

Wie se an demm Schdall ankoamen, woor doa en gruuß Idrängels un dischdisch Gaudi. Se
hann sisch an denn Foodertroach doarschidreggt, hann sisch dat klääne Jingelsche aaniguggt
un em Maria un em Josef graddeliert. Ganz beendruggt sein se dann widder bäi ihr Schoaf un
wooren fruh, dat jedz de Erlöser doa woor, wann e och noch wackse mussd.
Un nau iwwer zweidousend Johr schbäda guggt sisch de Jesus denn ganze
Chresdaachszergus vonn häid vonn oowe widda an un dängt: „Die scheinheilije Chresde, nix
dezooilierd, machen ääne moa kotz off fromm, dat se e Alibi hann fier ed nägsde Johr. Wie
soll isch dat nur widda mäinem Vadder vakleggere?“