Himbeerbudding, Brommbelsschelee und Moarbelsplatt

Von Anita Trostel

Isch hann näilisch e Eimersche  Himbeere ischängt ikreschd un doa koam ma su en de Senn, dat mir frejer demhäm em Gaade och Himbeere ihad hann. Wann die reif wooren, dann woor ed en ofd ibrauchde Satz von mäiner Modder: „Gieh en de Gaade Himbeere blegge, dann wäsde och noaher de Himbeersaft ze schätze.“ Jonge nä, wat hann isch bäi demm Satz ed Isischt vazooche, awer ed häd nix inodzt, isch mussd blegge. Doafier woor awer späda de Himbeersaft wärglich wat Goodes. Endwedder goaf ed inn med Wasser vadinnt ze drin‘ge – Cola un Limmo wooren ze däijer – oadda  ma doaden inn pur iwwer de Vanillebudding oadda digge Reisbrei schidde, der en en Tass koam un dann als Tassebudding ischdierzt woore es. Su en Tassebudding med ganz vill Himbeersaft häd mäi Umma mir ald als Belohnung imachd, wann isch en goode Nuud heim ibraachd hann oadda isch besonnersch brav iwese sein.

 

Wie  ma noch käne Gaade oadda soama moa kän Himbeere hadden, doa sein ma Brommbele blegge igange, meisdens noa Nuudhouse. Isch woor zwar du noch klään, awer isch konnd misch bässa begge wie mäi Mamma oadda mäi Umma, dessweje mussd isch die Brommbele blegge, die unne ihange hann. Mäi Debbsche woor emma schnell voll un  dat hann isch dann en e Mellischbläsch emischidd un schonn ging ed wäida. Ofd hann isch awer och remmijoamad, weil isch kän Losd mieh had oadda isch de Arme un de Hänn ganz vakratzd ihad hann.

Aus denne Brommbele es dann Schelee imachd woore un Saft. Denn Saft goaf ed emma, wann ähner vonn oas vakahlt woor, weje de Vitamine. De Himbeersaft häd mir vill bässe ischmäggt wie de Brommbelssaft, der woor e bissje bedda.

Wann isch  Brombelsschelee igesse hann, häd mäine Ubba emmer en Rieseschbass ihad. Demm häd dat ifalle, wann isch su rischdisch medde en ed Bodderschdegg ibesse hann un off de Bagge dat Brombelsschelee reechs und lings bahl bes an de Uure ikleefd häd. Mäi Umma häd dann emmer bahl ähne an sisch ikreschd, wie ma sisch su de Schniss bemänge konnd.

 

Vonn de Umma ihrem Brooder aus de Eifel hama jede Somma zwei Eimere voll med Moarbele ischeggt ikreschd. Noademm dat die all vaarwäid wooren, goaf ed jedes moa en Moarbelsplatt med fresche Moarbele un sugar en de Woch goaf ed Schlaachsahne debai, dat mussd sein. Mir soaßen dann all bäi de Umma em de Kischedesch remm un hann ed oas schmägge loasse. Unn wann noch äner off Besuch koam, krooch der och noch e Schdegg, de Umma häd nämlisch emmer en zwedde Platt off Vierroad imachd, weil se iwossd hädd, dat ed doafier en Hoafe Aafnemmer goaf.

Fier misch woor ed dann ed schiensde, wann se all med bloae Zänn un Lebbe doa isesse sein, weil isch dat ganz doll ifonne hann, dat och die gruuße Läid beschmierde Schnisse hadden.