Von Anita Trostel

 

Näilisch sei ma off na Huchzäid enilaade iwese. Dat Peersche häd schonn e paar Johr zesammeileefd un säin Kend, e dreijehrisch Mädsche, häd de Bliemscha ischdreit un die Braut es awer drodzdemm ganz schdolz en Weiß igange.

Isch koam du  off den Idan’ge, moa offzeschräiwe, wie dat en de fuffzija/seschzijer Johre su mem Heiroade un de Huchzäidsfäijerlischkeide iwese es. Isch hann alsu e bissje ibläädert un en mäiner ejene Erinnerunge ikroamt un hann och einijes ifonne.

Wa ma en der dumoalije Zeit zesammeleewe wolld, blief ähnem nix anneres iwwerisch wie ze heiroade. Ed woor ned mischelisch, dat jonge Läid, die ned vaheiroad wooren, en Wohnung ikreschd hädden. Wann Ällere dat en ihrem ejene Haus oadda en de Wohnung dulde doaden, konnden se wejen Kubbeläi beschdroafd weere.

Vier de Huchzäid goaf ed off jeden Fall en Valobung, dat häd sisch su ihierd. Ed woor ofd su, dat dat Mädsche oadda der Jong aus demm Anlass ed erschde Moa die Wohnung von de schbädere Schwiejerällere bedrede häd. De zokünfdije Schwiejersohn häd dann en gruuße Blumestrauß fier demm Mädsche säin Modder ikoafd, em Endruck ze mache. Dann es e em bäsde Aanzuch vierschdällisch iwoore un häd em die Hand von de Doochder aanihahle. Ofd had e sisch ald fier de Kuraach ähne aaniduddeld un dat konnd ifehrlisch weere. Wann de Schwiejervadder Wert droff ilähd häd, dat der Zokünfdije med imm e paar Konjäggelscha drin’ge un en digge Ziggar roache doat, es dat schonn manschmoa schief igange. Su mansche Schwiejersohn häd schdatt am Kaffidesch dann off em Kloo isässe, weil imm hunnselend woor.

Die Schwiejermodder häd die Brezzel vazooche, weil ihre sälwa ibaggene Kooche, meisdens goaf ed en Biggsefärsichplatt med Schlaachsahne, ned inoochd beachd woore es.

Woor dat Mädsche bäi de Schwiejerällere en schbe enilaade, dann doat ed vonn de Schwiejermodder en ed Ibeet inomme weere un ed mussd iwwer sein hausfraulische Fähischkeide Auskunft geewe. Wobei die imm dann hoorklään beiibraachd häd, wat säine zukünfdije Mann alles ned isst und wie ed dat, wat e issd, ze koche häd.

Doabei häd se dann ned vagesse ze soahn, dat de Jong awwer och geer bäi ihr wäiderhin esse kennd.

Woor dat dann alles iwwerschdanne, dann mussd die Valobungsfäijer en Angreff inomme weere, med Enladunge, Anzeisch en de Zäidung un, un, un. Wischdisch woor och, wie gruuß dat Valobungsischänk vomm Bräudigamm ausifalle es. Je grießer, em su sischerer woor ma, dat ed och ganz beschdemmd en Huchzäid geewe doat. Dat es siehr wischdisch iweese, weil e Mädsche defier beschdemmd woor ze heiroade. „En Frau ihierd an de Heerd“, es dumoals dat Schlaachwoord iwese. En nem Roadgeewer fier die jonge Frau vonn 1962 schdoann, dat ma mem souwamache vonn de Wohnung ned erschd anfänge darf, wann de Mann meed von säiner Arwäid heimkimmd un sisch ausrohe well.

 

Noa na animessene Zeit doat ma dann heiroade, dat häsd, wa ma ned heiroade mussd. Sons woor ed äilisch, doamed dat Kend ned unehelisch off de Welt koam un dat Mädsche ned als „Flittsche“ doaschdoann. En de Hauptsach häd die Brautmodder die Huchzäid un die Fäijer ideichseld, de Vadder häd bezahlt. Fier die Huchzäidsfäijer, ed Brautklääd un alles dremmremm un die Ausschdeier hann die Brautällere soarje misse, dat woor dat, wat demm Mädsche zoschdoann, weil ed joa meisdens ned, wie die Jonge, en Ausbildung ikreschd häd. De Hauptheiroadsmonat woor, ned wie häid de Mai, dat woor de de August. Grond doafier woor de Schdeijer. Der fresch idroude Ehemann häd dann nämlisch noch en safdije Schdeijernoazahlung fier ed ganze Johr ikreschd.

 

Am Oamend fier de Huchzäid häd ma ipoldad, meisdens bäi de Wohnung vonn de Ällere vom Mädsche. Ahl Pozzelan, Debba un alles wat Krach un Drägg imachd häd, häd ma fier ed Haus ischmesse. Dat Brautpaar mussd dann simbolisch zesamme denn Drägg foaddkehre. Ed goaf belähde Briedscha, Bier un Schnaps un ofd häd der Bräudigam am nächsde Daach käsweis am Altar ischdanne, weil e bissje ze vill Bier un Schnaps intus ihad häd.

 

Moarjens Schdandesamt un Nummendaachs Kärsch, su es meisdens am nägsde Daach der zeitlische Aafloaf iwese un die meisde Huchzäide sein dehääm ifäijert woore. Doafier häd ma ed Wohnzemmer ausiroumd un lange Desche offischdälld. En de Vawandtschaft un de Noabaschaft häd man Schdehl,  Gläser, Ischärr un Beschdägg iliehnt un vonn denne häd och jeder säine Backoowe fier de Kooche un de Broade aaniboode. Ed es dann offifahre woore, dat sisch de Deschplatte ibooche hann. Good, un ganz wischdisch, vill, mussd ed sein. Ma häd sisch ned lombe loasse un häd vierher ischbart oadda sugar en Kredit offinomme.

 

Am Huchzäidsdaach slwa koam die Vawandtschaft un am nächsde Daach es de Noabaschaft fier Kaffie un Kooche enilade woore. Dat Brautpaar woor meisdens och noch debei, weil en Huchzäidsrees ofd ned en Froach koam, weil die Huchzäidsfäijer su däijer iwese es.

 

Fier die erschde Zeit doat ma noch bäi de Schwiejerläid – meisdens de Ällere vomm Mann – wohne  un noa un noa häd ma sisch dann en ejene Wohnung isoochd. Dat woor och good su, weil sisch Schwiejermodder un Schwiejerdochder ofd en de Quer koamen em die Gunst von demm Jong bzw. Ehemann.

 

Un? Woor ed bäi eisch och su oadda ähnlisch? Iwwerlähd moa! Off jeden Fall woor ed awer schonn äbbes annerschda wie häid. Odda ned?